Epoka nowożytna
Encyklopedia PWN
archeologia
nauka historyczna badająca przeszłość dawnych społeczeństw (głównie na podstawie wykopalisk), źródłoznawcza dziedzina szeroko pojmowanej historii (łącznie z prahistorią).
[gr. archḗ‘zasada’, ‘podstawa’, ‘starożytny’, ‘dawny’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
jeden z najwybitniejszych francuskich historyków XX w., reprezentant szkoły Annales.
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
największa chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, głosząca zasady wiary i życia religijnego określane jako katolicyzm, utożsamiająca się w swojej wierze i nazwie z Kościołem powszechnym (gr. katholikos ‘powszechny’) oraz uznająca w sferze doktryny i organizacji kościelnej autorytet papieża, biskupa Rzymu.
poeta, dramaturg, powieściopisarz, epistolograf, autor Nie-Boskiej komedii.
Leonardo da Vinci
włoski artysta, teoretyk sztuki i uczony, jeden z trzech wielkich twórców renesansu włoskiego.
[l. da wịnczi] 
,
ur. 15 IV 1452, Anchiano k. Vinci, zm. 2 V 1519, Cloux k. Amboise,
, 
